Henk wil cum laude afstuderen en fulltime voor zijn moeder zorgen

(Trouw) Henk van Oldenbeek (23) baalt. Hij komt net thuis van een tentamen en het was moeilijk. “Cognitief denkvermogen”, zegt hij terwijl hij in het hoekje van de bank in de woonkamer gaat zitten. “Maar eigenlijk ben ik zo iemand die ontevreden is als hij minder dan een acht heeft”, voegt hij er grijnzend aan toe. “Ik wil cum laude afstuderen. Beide studies.”

Op zoek naar eigen helden

(VPRO gids) – Tijdens het Read My World literatuurfestival in Amsterdam staan Polen en Oekraïne centraal. Voormalig Oekraïne-correspondent Fleur de Weerd legt de gevoeligheden in de Oekraïense letteren bloot.

De broers willen zo graag blijven vissen

(Trouw de Verdieping) – De Urker kotter ligt aan de kade in Lelystad. In de kajuit zitten drie broers in overall. Op het tafeltje staan cupjes koffie en koeken. Oudste broer Paulus Visscher (48) maant tot een moment stilte en leest voor uit de Bijbel: “Hij doet mij nederliggen in grazige weiden. Hij voert mij zachtkens aan zeer stille wateren.” Hij kijkt op en lacht. “Speciaal voor de krant uitgezocht.”

De Krim is van ons

(Trouw katern Letter&Geest) – Sovjetschrijver Konstantin Paustovski beschreef in 1944 de herovering van de Krim op de nazi’s. Dit – net in het Nederlands vertaalde – verslag roept associaties op met Ruslands ‘bevrijding’ van de Krim in 2014. Toch is er een verschil.

Het is inmiddels bijna tweeënhalf jaar geleden dat de Krim door Rusland werd geannexeerd. En toch staat het nog op muren in Kiev gespoten, op zowel Russische als op Oekraïense propagandaposters gedrukt en duikt het op op twittertijdlijnen van jongeren uit zowel Moskou als Lviv: Krim nasj. De Krim is van ons.

Met zulke woorden wordt niet over de Oost-Oekraïense regio’s Donetsk en Loegansk gesproken. Dit duidt op een verschil. De band die Oekraïne en Rusland met de Krim hebben is emotioneler. En de strijd om het schiereiland, die tegenwoordig vooral in woord gevoerd wordt, gaat niet om wat de inwoners ervan willen. Het is een strijd om herinneringen tussen Oekraïne en Rusland.

Vast in een minirepubliek, maar spijt hebben ze niet

(Trouw) – Het conflict in Oekraïne heeft inmiddels aan bijna 10.000 mensen het leven gekost, zo maakte de VN deze week bekend. Het geweld laaide de afgelopen week weer op. Correspondent Fleur de Weerd portretteerde een separatistengezin in Donetsk, dat teleurgesteld is in de huidige impasse, maar toch geen spijt heeft.

Ze hadden zich hun leven anders voorgesteld toen ze stemden voor aansluiting bij Rusland. Nu leven ze in een geïsoleerd gebied met slechte wegen, nauwelijks handel, een avondklok en overal militairen. Maar ze staan achter hun beslissing.

Oekraïners zijn voor, maar er is ook scepsis

31 maart 2016 (Trouw) – Wie rondreist in Oekraïne kan niet om het pro-Europa-sentiment heen. Een mogelijk ‘nee’ bij het referendum in Nederland maakt dan ook veel los. Al is er ook scepsis. ‘Dit gaat banen kosten.’

Zodra ze alleen al het woord ‘referendum’ hoort, lopen de emoties op bij de Oekraïense Olena Kovaltsjoek (54). “Oh, ik heb daarover gehoord. Neem ons alstublieft. Niet voor mij, maar voor onze kinderen. Zij verdienen het om in een betere wereld op te groeien.” En ze is niet de enige. “Waarom haten jullie ons? Waarom geven jullie ons geen kans?”, reageert haar landgenoot Igor Vasilivitsj (43) uit Kramatorsk. “Wat hebben wij verkeerd gedaan?”

De prijs van vooruitgang

 (Trouw, de verdieping) – Oekraïense economen zijn voorstander van het EU-associatieverdrag. Maar ze zijn verdeeld over de vraag of het Oekraïne daadwerkelijk welvarender maakt. ‘Zijn we er wel klaar voor?’

In Droezi, een hip cafeetje in Kiev met veel superfood op de kaart zit econoom Taras Katsjka, ombudsman voor belastingzaken en mede-auteur van het EU-associatieverdrag. Glunderend vertelt hij. “Het verdrag biedt ons enorme mogelijkheden. Het opent niet alleen de Europese markt voor ons, maar ook die in China en het Midden-Oosten. Het is alsof de EU garant voor ons staat en iedereen met ons zaken wil doen.”

Met schuldgevoel, maar toch weg uit Oekraïne

24 februari 2016 (de Groene Amsterdammer) – Twee jaar na de revolutie in Kiev is van de belofte van een betere toekomst niet veel terechtgekomen. Nog steeds is Oekraïne in de greep van corruptie en passiviteit. En nog steeds willen veel jongeren het land verlaten.

Mijn Oekraïense vriendin Julia Yatsenko (30) zit in haar appartement in Berlijn en zucht. ‘Ik ben blij dat ik weg ben. Weg van de oorlog. Het is beter zo. Echt.’ Haar ogen zijn gericht op haar laptopscherm, dat is gevuld met analyses van de nieuwste regeringscrisis en van het spaak lopen van de hervormingen in Oekraïne. ‘Daarom dus’, zegt ze. ‘En toch voel ik me schuldig dat ik ben gegaan.’

Donetsk bereidt zich voor op een bevroren toekomst

(Trouw.nl) – Rijen voor de provisorische grens, nergens een Zara of McDonald’s, geen werkende pinautomaten en grote posters met ‘dank u Rusland.’ De Volksrepubliek Donetsk heeft al flink wat weg van de andere bevroren conflictgebieden: Abchazië in Georgië en Transnistrië in Moldavië.

Een bevroren conflictgebied is een gebied dat ooit verwikkeld was in een militair conflict dat nooit formeel is beëindigd, maar voor eeuwig lijkt te zijn gepauzeerd.

Heibel in de nachttrein naar Donetsk

(Trouw.nl) – “Wat! Ga je naar Donetsk? Doe het niet, meisje. Zij zullen je brainwashen. Of je gaat dood en hoe moet het dan met je zoon?”

Ik zit in de nachttrein naar Kramatorsk en wilde dat ik mijn coupégenoten nooit had verteld wat mijn plannen waren. Of dat ik een kind heb.